Krabi dag 6

Vanmorgen hadden we tijd om uit te slapen en wat denk je, ben ik alweer om half 7 wakker. Ik heb me even bezig gehouden met de ipad en een lekker bad genomen. Kopje koffie op het balkon, nog een kopje koffie op het balkon en tijd om mijn dagelijkse vitaminen naar binnen te werken. De zon schijnt al vroeg, toch durf ik mijn regenjassen niet weg te gooien. Je weet het hier maar nooit. Maar vandaag is het ons eerste stranddag. Bepakt en gezakt naar het strand. Een kleine 5 minuten lopen en we zijn op het strand. Daar liggen de longtailboten al klaar, om de mensen per lijndienst weg te brengen. Het is een mooi gezicht. Er is bijna niemand op het brede strand. Dus wij zoeken een mooi plekje uit, dicht bij ons favoriete terrasje. Het is smeren geblazen, wij zijn nog zo wit op bepaalde plekken. Boekje erbij, Henk ligt al plat voordat ik zo ver ben. Het lijkt wel vloed, zeiden we tegen elkaar. Dat kan toch niet? Jawel hoor, na een half uur schoven we de handdoeken, van het hotel, wat verder naar achteren.
45 minuten later nogmaals en weer liggen. Nou rustig lezen lukt mij niet, ik wil natuurlijk zoveel mogelijk zien. Iedere keer word je weer gestoord door mensen die vanalles willen verkopen. Van neptattoes, drinken, prullaria en eten toe. Tegen 12 uur was het gedaan met het luieren op dat brede strand. Dus naar ons favoriete terrasje om lekker te lunchen. Tja, daar zit je dan, dagje strand zijn 2 uurtjes strand geworden. Dus op naar het zwembad, een privé zwembad bij het hotel. Weg zon, bewolkt, dan maar samen in het bubbelbad. Mooie kans om al dat zand, wat aan je lijf plakt als je je zelf insmeert weg te spoelen. Lekker op ligstoel, boekje lezen en een dutje doen. Half 4 schrik ik wakker, waar ben ik? Tja, dat krijg je als je weer een jaartje ouder bent geworden. Nou Henk! Na de douche toch maar weer eens de Thaise broeken aan te doen. Ik moest en zou er 3 hebben. Ik lijk wel een volendammer! Weg met die broeken. In ons favoriete restaurant werden we begroet door de bediening. Zij had zo een zelfde volendammer broek aan. Ik vroeg haar of ze er 3 wilde hebben. Kap koen ka, zei ze. Morgen neem ik ze mee als wij daar voor de laatste keer gaan eten. Na het eten even naar het strand geweest, kijken voor souveniertjes ( wat een kitsch en wat is het moeilijk ), met niks terug naar het hotel alwaar we lekker op het balkon zitte. Heerlijk een dagje rust.